http://palamidi.gr
Προχτές βράδυ στο αρχαίο θέατρο Άργους παιζόταν η τραγωδία «Αγαμέμνων» του Αισχύλου από το Δη.Πε.Θε. Κοζάνης σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη και πρωταγωνιστές την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, το Μηνα Χατζησάββα, τη Θεοδώρα Τζήμου κ.α. Αποφάσισα να παρακολουθήσω το έργο και στις 9:00 ήμουν εκεί. Η παράσταση άρχιζε στις 9:30 οπότε είχα αρκετό χρόνο να φωτογραφήσω τον όμορφο χώρο του αρχαίου θεάτρου.
Λίγο μετά τις 9:30 η παράσταση άρχισε. Ήταν μια προσεγμένη δουλειά με έμφαση στη λεπτομέρεια. Μέχρι τη μέση του έργου όλα φαίνονταν να πηγαίνουν καλά.
Από την μέση και μετά τα πράγματα άλλαξαν και όχι εξαιτίας του έργου. Μια παρέα ανθρώπων, που μάλλον βρισκόταν εκτός του χώρου του θεάτρου αλλά σε κοντινή απόσταση, συνομιλούσαν ακατάπαυστα και μεγαλόφωνα, γελούσαν, σφύριζαν με αποτέλεσμα να δυσκολεύουν όσους ήθελαν να παρακολουθήσουν την παράσταση. Ακούστηκαν πολλά «σσσσστ» από τους θεατές αλλά εκείνοι συνέχιζαν μέχρι το τέλος της παράστασης ενοχλώντας θεατές και ηθοποιούς. Πραγματικά είχα εκνευριστεί πολύ όπως και πολλοί ακόμα που κάθονταν δίπλα μου.
‘Όταν τέλειωσε η παράσταση και αμέσως μετά το χειροκρότημα που –δίκαια- ήταν δυνατό και παρατεταμένο κάποιος από τους ηθοποιούς της παράστασης πήρε ένα μικρόφωνο και είπε πως οι φύλακες του χώρου όφειλαν να προστατεύουν την παράσταση και όχι να την καταστρέψουν (αφήνοντας τον καθένα να κάνει ο,τι γουστάρει). Και κατάχειροκροτήθηκε εκ νέου από το κοινό που αναγνώρισε την ενοχλητική αλήθεια στα λόγια του. Φεύγοντας πέρασα δίπλα από το χώρο των «καμαρινιών» και είδα τον Μ. Χατζησάββα μαινόμενο να επαναλαμβάνει τα ίδια περίπου σε συνέντευξή του σε τοπική τηλεοπτική δημοσιογράφο. Είχε απόλυτο δίκιο διότι η «παρεούλα που χαχάνιζε» ενοχλούσε ένα ολόκληρο θέατρο που είχε πληρώσει εισιτήριο για να παρακολουθήσει το έργο.
Ωστόσο η αδυναμία επόπτευσης του χώρου δεν ήταν η μοναδική οργανωτική αδυναμία του αρχαίου θεάτρου. Στο δρόμο μπροστά από το θέατρο δεν διακόπηκε η κυκλοφορία (όπως συνηθίζεται σε παρόμοιες εκδηλώσεις άλλων πόλεων) με αποτέλεσμα να ακούγονται, συχνά–πυκνά, κόρνες και εξατμίσεις από παπάκια. Επίσης η έλλειψη καμαρινιών ανάγκασε τους ηθοποιούς (μετά το τέλος της παράστασης) να αλλάξουν ρούχα σε ένα διπλανό χωράφι!
Για το κάπνισμα και τις αποχωρήσεις των θεατών ακόμα και μέσα από την ορχήστρα δε θα πω κάτι.. Πάντως η αλήθεια είναι πως είχα λίγα νεύρα φεύγοντας....
Προχτές βράδυ στο αρχαίο θέατρο Άργους παιζόταν η τραγωδία «Αγαμέμνων» του Αισχύλου από το Δη.Πε.Θε. Κοζάνης σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη και πρωταγωνιστές την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, το Μηνα Χατζησάββα, τη Θεοδώρα Τζήμου κ.α. Αποφάσισα να παρακολουθήσω το έργο και στις 9:00 ήμουν εκεί. Η παράσταση άρχιζε στις 9:30 οπότε είχα αρκετό χρόνο να φωτογραφήσω τον όμορφο χώρο του αρχαίου θεάτρου.
Λίγο μετά τις 9:30 η παράσταση άρχισε. Ήταν μια προσεγμένη δουλειά με έμφαση στη λεπτομέρεια. Μέχρι τη μέση του έργου όλα φαίνονταν να πηγαίνουν καλά.
Από την μέση και μετά τα πράγματα άλλαξαν και όχι εξαιτίας του έργου. Μια παρέα ανθρώπων, που μάλλον βρισκόταν εκτός του χώρου του θεάτρου αλλά σε κοντινή απόσταση, συνομιλούσαν ακατάπαυστα και μεγαλόφωνα, γελούσαν, σφύριζαν με αποτέλεσμα να δυσκολεύουν όσους ήθελαν να παρακολουθήσουν την παράσταση. Ακούστηκαν πολλά «σσσσστ» από τους θεατές αλλά εκείνοι συνέχιζαν μέχρι το τέλος της παράστασης ενοχλώντας θεατές και ηθοποιούς. Πραγματικά είχα εκνευριστεί πολύ όπως και πολλοί ακόμα που κάθονταν δίπλα μου.
‘Όταν τέλειωσε η παράσταση και αμέσως μετά το χειροκρότημα που –δίκαια- ήταν δυνατό και παρατεταμένο κάποιος από τους ηθοποιούς της παράστασης πήρε ένα μικρόφωνο και είπε πως οι φύλακες του χώρου όφειλαν να προστατεύουν την παράσταση και όχι να την καταστρέψουν (αφήνοντας τον καθένα να κάνει ο,τι γουστάρει). Και κατάχειροκροτήθηκε εκ νέου από το κοινό που αναγνώρισε την ενοχλητική αλήθεια στα λόγια του. Φεύγοντας πέρασα δίπλα από το χώρο των «καμαρινιών» και είδα τον Μ. Χατζησάββα μαινόμενο να επαναλαμβάνει τα ίδια περίπου σε συνέντευξή του σε τοπική τηλεοπτική δημοσιογράφο. Είχε απόλυτο δίκιο διότι η «παρεούλα που χαχάνιζε» ενοχλούσε ένα ολόκληρο θέατρο που είχε πληρώσει εισιτήριο για να παρακολουθήσει το έργο.
Ωστόσο η αδυναμία επόπτευσης του χώρου δεν ήταν η μοναδική οργανωτική αδυναμία του αρχαίου θεάτρου. Στο δρόμο μπροστά από το θέατρο δεν διακόπηκε η κυκλοφορία (όπως συνηθίζεται σε παρόμοιες εκδηλώσεις άλλων πόλεων) με αποτέλεσμα να ακούγονται, συχνά–πυκνά, κόρνες και εξατμίσεις από παπάκια. Επίσης η έλλειψη καμαρινιών ανάγκασε τους ηθοποιούς (μετά το τέλος της παράστασης) να αλλάξουν ρούχα σε ένα διπλανό χωράφι!
Για το κάπνισμα και τις αποχωρήσεις των θεατών ακόμα και μέσα από την ορχήστρα δε θα πω κάτι.. Πάντως η αλήθεια είναι πως είχα λίγα νεύρα φεύγοντας....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου