Στα προγράμματα αυτά, καθορίζονται οι στόχοι και οι προτεραιότητες κάθε δήμου και εξειδικεύονται οι δράσεις για την επίτευξή τους.
Πρόκειται δηλαδή για προγράμματα δομημένα έτσι ώστε να εκφράζουν κατά προτεραιότητα το όραμα της εκάστοτε Δημοτικής Αρχής, υποχρεωτικά όμως προσαρμοσμένα στους πόρους και τις δυνατότητες του κάθε Δήμου και απαραιτήτως εναρμονισμένα με ευρύτερα Εθνικά προγράμματα και πολιτικές.
Σύμφωνα με τον νομοθέτη, τα επιχειρησιακά αυτά προγράμματα υποχρεούνται να συμβάλουν στη βελτίωση της αποδοτικότητας των Δήμων και της τοπικής ανάπτυξης, στην αποτελεσματικότερη αξιοποίηση των διαθέσιμων πόρων, στη βελτίωση του τρόπου διοίκησης, στον καθορισμό προτεραιοτήτων ανάπτυξης και κυρίως στον δραστικό περιορισμό της αποσπασματικής αντιμετώπισης των προβλημάτων κάθε Δήμου.
Σε κάθε περίπτωση τα επιχειρησιακά προγράμματα δεν αποτελούν επιστημονικό αποτέλεσμα μιας «αντικειμενικής» μελέτης. Το περιεχόμενό τους συνήθως βασίζεται στις πολιτικές προτεραιότητες, τις οδηγίες κλπ – κατά βάση στο υποκειμενικά προσδιοριζόμενο κάθε φορά περιεχόμενο του «οράματος» …εν πάση περιπτώσει- των Διοικήσεων των Δήμων που τα παραγγέλνουν.
Από την τελευταία αυτή διαπίστωση όμως και μέχρι του γεγονότος να αποκλείονται σχεδόν εντελώς ολόκληρες γεωγραφικές περιοχές-ενότητες ενός ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΙΚΟΥ Δήμου από ένα τέτοιο πρόγραμμα οιασδήποτε δημοτικής αρχής και εν προκειμένω να εξαιρούνται-αγνοούνται από τις πολιτικές προτεραιότητες της σημερινής διοίκησης του Δήμου Άργους- Μυκηνών, με βάση το επιχειρησιακό της πρόγραμμα για την περίοδο 2012-2014 , περιοχές του ,οι οποίες αθροιζόμενες ξεπερνούν το 65-70% της χωρικής του αρμοδιότητας, είναι μια παράνομη και ασυγχώρητη παράλειψη, είναι μια αδικαιολόγητη αυθαιρεσία ,είναι μια πραξικοπηματική ενέργεια.
Και είναι αυθαιρεσία γιατί την ίδια μεταχείριση που σχεδιάζει για την περίοδο 2012-2014 έχει επιφυλάξει έως και σήμερα η Δημοτική Αρχή για το σύνολο σχεδόν της περιφέρειας του Δήμου –ιδιαιτέρως όμως για την ΔΕ Λυρκείας - με την ανοχή και της Αποκεντρωμένης (κρατικής) Διοίκησης αλλά και αυτής ταύτης της πλειοψηφίας των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου.
Και όμως αυτό το πρόγραμμα εγκρίθηκε ύστερα από μια μάλλον χαλαρή συζήτησή του -ανάμεσα σε περισσότερα από σαράντα άλλα πολύ σοβαρά στην πλειονότητα τους θέματα -όπως κατά κανόνα συνηθίζεται εκ μέρους του πρόεδρου του ΔΣ και του Δημάρχου εδώ και 22 περίπου μήνες, για κάθε ιδιαίτερης προσοχής θέμα, όπως το Τεχν. Πρόγραμμα, ο προϋπ/σμός, το οργανόγραμμα των υπηρεσιών κλπ .
Η έγκρισή του μάλιστα έγινε καθολικά αποδεκτή -άνευ δηλ. ουδεμίας αντίρρησης.., σχολίων κλπ μόνο από την πλειοψηφία στο ΔΣ κατά την συνεδρίασή του στις 19-9-2012. Η αντιπολίτευση καταθέτοντας προφορικά κατά την διάρκεια της εν λόγω συνεδρίασης, δια των επικεφαλής της κάθε παράταξης –μάλλον πολύ συνοπτικά… για ένα τέτοιας σημασίας θέμα (οδηγό πχ της κατάρτισης και του τεχνικού προγράμματος και του προυπ/σμού του
2013-14 ) τις απόψεις της και τις αντιρρήσεις της, ναι μεν διαχώρισε τις θέσεις της στο υπό συζήτηση θέμα - χωρίς όμως να τονίσει με τρόπο σαφή και κατηγορηματικό τόσο τις παραπάνω πολύ σοβαρές παραλείψεις όσο και άλλες εξίσου ηχηρές αδυναμίες του προγρ/τος. Εν συνεχεία τις αμέσως επόμενες ήμερες και ανέπτυξε και δημοσιοποίησε τις απόψεις της αυτές και γραπτά χωρίς όμως και πάλι σοβαρές αντιρρήσεις και ενστάσεις-ως όφειλε - στο, κατά τα παραπάνω, διαπραχθέν ιδιώνυμο αδίκημα… σε βάρος της περιφέρειας του Δήμου. Μιας περιφέρειας με συγκεκριμένες κοινωνικές κλπ δομές, ιδιαίτερη προσωπικότητα, πολλά είναι αλήθεια μειονεκτήματα αλλά και με καθόλου αδιάφορα συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο και θεώρησα επιβεβλημένη αυτή μου την παρέμβαση η οποία μεταξύ άλλων σκοπό έχει:
να υπερασπιστεί την περιφέρεια και ιδίως την ορεινή,
να επισημάνει αποκλεισμούς, αδικίες , κενά κλπ
να συμπληρώσει εκπεφρασμένες ίσως θέσεις
και βέβαια να στηλιτεύσει τις υλοποιούμενες επί 22 μήνες τώρα πρακτικές και τακτικές, πολιτικές, δράσεις κλπ και βέβαια το δια του επιχ/κου της προγρ/τος «όραμα» - ο θεός να το κάνει όραμα -για το μέλλον του Δήμου της παρούσης Δημοτικής Αρχής.
Χωρίς την καθολική ένταξη ολόκληρης της εκτός του αστικού ιστού της πόλης του Άργους περιφέρειας του Δήμου στο όποιο πρόγραμμα επιχειρησιακής εξειδίκευσης του οράματος οιασδήποτε Δημοτικής Αρχής, δεν θα έχουν τεθεί εκείνες οι στέρεες βάσεις και δεν θα έχουν καλλιεργηθεί οι κατάλληλες συνθήκες (οριζόντιοι στόχοι και κάθετοι άξονες, στην κατεύθυνση υλοποίησης των στόχων αυτών) για μια δυναμική είσοδο του Δήμου στην επόμενη ή και την μεθεπόμενη Δημοτική περίοδο, η οποία για πρώτη φορά θα έχει διάρκεια πέντε (5) έτη και μάλιστα με ώριμες τότε μια σειρά από διοικητικές και λοιπές σαρωτικές-το τονίζω αυτό- δομικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις στη λειτουργία του κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης, που είτε μελετώνται είτε βρίσκονται σήμερα σε εξέλιξη.
Πρώτα-πρώτα σπεύδω να διευκρινίσω παραχρήμα, τουλάχιστον καθόσον με αφορά, ότι συνεχίζω να θεωρώ ότι ο Δήμος Άργους-Μυκηνών και δεν είναι και δεν μπορεί να είναι μόνο η πόλη του Άργους. Το λέει αυτό και το όνομα, ο τίτλος του Δήμου. Αυτό ήταν άλλωστε και η προεκλογική δέσμευση του συνόλου- χωρίς εξαίρεση-των υποψηφίων.
Ακόμη θέλω να προσθέσω ότι διαφωνώ κάθετα με εκείνους (την πλειοψηφία δηλαδή) εκ των δημοτικών συμβούλων οι οποίοι όταν αναφέρονται σε θέματα ή συζητούν θέματα του σημερινού Καλλικρατικού Δήμου μας είτε στο Δημοτικό συμβούλιο, είτε αλλού, ως αρχή και τέλος του Δήμου μας (συνειδητά και όχι από κεκτημένη ταχύτητα, λόγω μάλλον.. του αθροίσματος ψήφων ) θεωρούν την πόλη του Άργους, άντε και μερικές σχετικά πολυάνθρωπες (για τον ίδιο λόγο) περιοχές της παραλιακής του ζώνης. Παρεμπιπτόντως κάποιες φορές πέρα από το Άργος αναφέρουν και περιοχές του Δήμου όπως οι Μυκήνες και η Λέρνη από ανάγκη μάλλον για να δείξουν ότι γειτονεύουν με διάσημους γείτονες.
Ουδείς αμφισβητεί το ρόλο μιας πόλης όπως το Άργος, και πως μπορεί να γίνει αυτό όταν πρόκειται για μια από τις παλαιότερες και πιο ιστορικές πόλεις της χώρας μας και της Ευρώπης, γνωστότερη ακόμα πιο πολύ και γιατί γειτνιάζει με τις αρχαίες Μυκήνες και τη Λέρνα-περιοχές δηλαδή που αποτελούν πόλους έλξης επισκεπτών από ολόκληρο τον κόσμο. Μια πόλη ζωντανή δηλ. που μετά βεβαιότητας είχε πάντα, έχει και θα συνεχίσει να έχει ρόλο ατμομηχανής στην ανάπτυξη κλπ –αλλά και την ανάδειξη- μαζί με το Ναύπλιο, τις Μυκήνες, την Λέρνη, την Τίρυνθα, την Επίδαυρο κλπ- της ευρύτερης περιοχής και βέβαια ολόκληρου του νομού .
Ολόκληρο το διάστημα που έχει διανυθεί κατά την τρέχουσα δημοτική περίοδο έχω πειστεί ότι παρέλκει… μάλλον για την Δημοτική Αρχή -ελέω.. και Καλλικράτη αλλά και τοπικιστικών.. ανταγωνιστικού χαρακτήρα αντιλήψεων- η παρουσία των περιφερειακών δημοτικών συμβούλων στο Δ.Σ. του Δήμου. Οι εν λόγω Δημοτικοί σύμβουλοι δεν αποτελούν μόνο τυπικά αλλά και ουσιαστικά για την διοίκηση του Δήμου παρά μια ελάχιστη μειοψηφία καθώς συχνά-πυκνά και οι ίδιοι (οι δημοτικοί σύμβουλοι της περιφέρειας δηλαδή) φροντίζουν να αποδυναμώνουν ακόμα περισσότερο την εικόνα τους στο Δ.Σ. επιλέγοντας ανταγωνιστικές τακτικές και πρακτικές κατά την συζήτηση, ψηφοφορία κλπ διαφόρων θεμάτων ,
Το γεγονός ότι τόσο το Δ.Σ. όσο και ο Δήμος στο σύνολο του οφείλει και να είναι και να παραμένει ένα συνεκτικό άθροισμα δημοτών, ένα αρμονικό άθροισμα κατοίκων πόλεων, κατοίκων μικρότερων αστικών κέντρων, χωριών, οικισμών κλπ, ένα ενιαίο σύνολο δηλαδή παραβλέπεται εν προκειμένω ηθελημένα από την τωρινή Δημοτική Αρχή.
Η μειοψηφία αυτή εκπροσώπησης της περιφέρειας στο Δ.Σ. συρρικνώνεται ακόμη περισσότερο όταν συμβαίνει και συμβαίνει, οι περιφερειακοί αυτοί σύμβουλοι να ανήκουν σε διαφορετικές δημοτικές παρατάξεις.
Σε κάθε περίπτωση πάντως η περιφέρεια του Δήμου -πρακτικά οι εκτός του πρώην Δήμου Άργους περιοχές- υπολογίζονται από την Δημοτική Αρχή ως μια μειοψηφία. Ακόμα και ενωμένη, σύσσωμη δηλ. η εκπροσώπηση αυτή της περιφέρειας καμιά ανταπόκριση δεν μπορεί να έχει με τις παρεμβάσεις της και σε κανένα αποτέλεσμα δεν μπορεί να οδηγήσει τα πράγματα στο Δήμο από την στιγμή που αντιπροσωπεύει περιοχές εκτός του αστικού ιστού της πόλης του Άργους, έρχεται δηλαδή αντιμέτωπη με την πλειοψηφία –ασχέτως παράταξης- του Δημοτικού Συμβουλίου.
Επιχειρώντας ωστόσο με την παρέμβαση μου αυτή και μια γενικότερη προσέγγιση στο όλο περιεχόμενο και την εν γένει φιλοσοφία του Επιχειρησιακού Προγράμματος του Δήμου Άργους-Μυκηνών - και μη αγνοώντας ουδέ επί στιγμή την τρέχουσα συγκυρία-θα ήθελα να επισημάνω μια σειρά από βασικές του αδυναμίες και στέκομαι πολύ συνοπτικά στα εξής:
Πουθενά από το επιχειρησιακό σχέδιο δεν προκύπτει ότι ο νέος Δήμος Άργους- Μυκηνών δεν είναι ένα απλό άθροισμα των επτά (7) συνενωθέντων πρώην ΟΤΑ, αλλά μια νέα διοικητική, προγραμματική και αναπτυξιακή μονάδα, με νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά και δυνατότητες.
Το υπόψη Επιχειρησιακό Σχέδιο του Δήμου δεν επιδιώκει καταφανέστατα, γι αυτό και πουθενά δεν κάνει λόγο, για ισόρροπη-συνδυαστική ανάπτυξη της πόλης του Άργους με τα μικρότερα αστικά κέντρα, τα χωριά και τους οικισμούς γι αυτό και οι εξόφθαλμοι αποκλεισμοί , στους οποίους ήδη αναφέρθηκα.
Καμιά αναφορά δεν γίνεται για την αντιμετώπιση μιας σειράς από σημαντικές δυσκολίες που πρόεκυψαν από την συνένωση καποδιστριακών πρώην δήμων, κοινοτήτων κλπ , με διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης, διαφορετικές δομές, διαφορετική οικονομική, κοινωνική διαστρωμάτωση και διαφορετικές τοπικές ανάγκες των κοινωνιών τους. Δεν απασχολεί ολωσδιόλου δηλ. τη Δημοτική Αρχή η πορεία που θα πρέπει να ακολουθηθεί προκειμένου οι πολυεπίπεδες αυτές διαφορές εντός των ορίων του νέου Καλλικρατικού Δήμου να αρχίσουν επιτέλους να συγκλίνουν μεσοπρόθεσμα προκειμένου να επιτευχτεί μια εσωτερική ισορροπία χωρίς την οποία εκ των πραγμάτων το μέλλον όλων θα είναι αβέβαιο.
Έτσι οι μειονεκτικές αυτές περιοχές κινδυνεύουν να παραμείνουν εσαεί φτωχοί συγγενείς των νέου δήμου, αφού οι ανάγκες τους θα εξακολουθήσουν -αν εξακολουθήσουν- να ικανοποιούνται με τους συνήθεις ρυθμούς (μόνο δηλ. με πληθυσμιακά κριτήρια) αν δεν χειροτερέψουν κιόλας ή δεν σταματήσουν και παντελώς.
Ελάχιστες πρωτοβουλίες αναλαμβάνονται μέσα από το εν λόγω πρόγραμμα για προωθημένους και ευθυγραμμισμένους με τις σημερινές ανάγκες κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς στόχους ή την αξιοποίηση των πόρων του 5ου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης (2ο ΕΣΠΑ) κλπ.
Αναμφίβολα αν θέλει κανείς ανάπτυξη και προκοπή, αν θέλει δηλαδή η οικονομία μιας συγκεκριμένης γεωγραφικής ενότητας-όπως ενός Καλλικρατικού Δήμου σαν τον δικό μας- να λειτουργεί 365 ημέρες το χρόνο, αν θέλει να δείξει πρώτα και στη συνέχεια να επενδύσει σε όλα τα παραγωγικά, πολιτιστικά λαογραφικά, παραδοσιακά κλπ στοιχεία και συγκριτικά πλεονεκτήματα μιας τοπικής κοινότητος, μιας Δημοτικής ενότητας, ενός σύγχρονου εν τέλει Δήμου κλπ, εξαντλεί σε κάθε περίπτωση πρώτα και πάνω από όλα το μοντέλο της ι σ ό ρ ρ ο π η ς α ν ά π τ υ ξ η ς κάθε γωνιάς του, με πρώτο και κυριότερο σκοπό να κρατήσει τον κόσμο στις ρίζες του.
Φροντίζει δηλ. να προσφέρει σε αυτή την κατεύθυνση όλες εκείνες τις υποδομές, τις διευκολύνσεις, τις βασικές υπηρεσίες και τα αγαθά ώστε να μην εγκαταλείψει κανένας τις πατρογονικές του εστίες ή αν επιβάλλεται να τις εγκαταλείψει, να τις εγκαταλείψει προγραμματισμένα ο μικρότερος δυνατός αριθμός κατοίκων και προπάντων με συγκεκριμένο σχέδιο και προορισμό.
Αν και εφ’ όσον εξαντληθεί ένα τέτοιο μοντέλο, τα κενά που δημιουργούνται μπορεί να τα καλύψει- ανάλογα και με τη συγκεκριμένη γεωγραφική ιδιομορφία του κάθε Δήμου- ένα σύστημα διαδημοτικών συνεργασιών (του ίδιου άλλα γιατί όχι και γειτονικού νομού), τα κενά του διαδημοτικού αυτού συστήματος η ευρύτερη ενός Καλλικρατικού Δήμου περιφερειακή ενότητα και της περιφερειακής ενότητας, η αιρετή πλέον περιφέρεια ή και το κέντρο, καθώς κάθε αναπτυξιακή διαδικασία επιβάλλεται να είναι εναρμονισμένη, να είναι ενταγμένη -όπως τονίστηκε πιο πάνω- σε έναν ευρύτερο, Εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό.
Σε μια εποχή, όπου στην κοινωνία κυριαρχεί η ανησυχία και η αβεβαιότητα για το μέλλον της χώρας και όπου τα κοινωνικά προβλήματα παίρνουν εκρηκτικές διαστάσεις, σε μια εποχή που η χώρα, οι Περιφέρειες και οι Δήμοι πρέπει να έχουν έναν καλά μελετημένο σχεδιασμό- οδηγό για το που θέλουν να πάνε και με ποιον τρόπο θα φθάσουν εκεί που θέλουν,
ο αρχαιότερος και δοκιμασμένος στο χρόνο- έναντι του β΄ βαθμού- α΄ βαθμός της Αυτοδιοίκησης, δηλ. οι Δήμοι δεν πρέπει να γίνουν μέρος του προβλήματος, αλλά σε κάθε περίπτωση μέρος και μάλιστα απολύτως αξιόπιστο της λύσης του.
Το επιχειρησιακό σχέδιο που παρουσίασε για τον τωρινό Δήμο Άργους- Μυκηνών η δημοτική πλειοψηφία, ελάχιστη σχέση έχει και με τις ανάγκες και με τις προτεραιότητές ενός σημαντικότατου αριθμού δημοτών ,της πλειοψηφίας δηλ. των συμπολιτών μας. Με ακόμα πιο απλά λόγια το περί ου ο λόγος σχέδιο δεν αντιμετωπίζει το Δήμο και τις μεσοπρόθεσμες προοπτικές του ως ένα αδιαίρετο και ενιαίο σύνολο, δεν θέτει σε κίνηση και δεν επιχειρεί να φέρει στο προσκήνιο τις δημιουργικές δυνάμεις των νέων ιδίως ανθρώπων.
Πιστεύει αλήθεια κανείς ότι χωρίς πολιτικές συνοχής στις οποίες επιδερμικά αναφέρεται το εν λόγω σχέδιο -παρά την τρέχουσα συγκυρία - μπορεί να επιδιωχθεί σήμερα οποιουδήποτε είδους βιώσιμη ανάπτυξη, ή η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας κλπ.
Μια μεγάλη πρόκληση για το σημερινό Δήμο Άργους-Μυκηνών, που ούτε καν προσεγγίζεται με το εν λόγω σχέδιο, θα ήταν η επιδίωξη συμμετοχής-συνεκτικά όμως και όχι αφηρημένα- του συνόλου των περιοχών που εκπροσωπεί σε ένα νέο ιστορικό κύκλο βιώσιμης ανάπτυξης- την οποία έτσι και αλλιώς έχει ανάγκη και ο Δήμος Άργους-Μυκηνών και ολόκληρος ο νομός.
Η συμμετοχή της Αργολίδας με έναν ενεργό και δημιουργικό τρόπο στην εφαρμογή μιας σειράς πολιτικών ενταγμένων σε ένα ευρύτερο εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, χωρίς αμφιβολία θα συνέβαλλε τα μέγιστα στην ανόρθωση, στην ανάπτυξη και την αυτοδύναμη πορεία της χώρας μας.
Από το σύνολο των ουσιωδών αυτών κενών και παραλείψεων του επιχειρησιακού προγράμματος και βέβαια τον αποκλεισμό από οιαδήποτε προοπτική ιδίως της ορεινής και συνεπώς ανέκαθεν μειονεκτικής περιφέρειας του Δήμου (Αχλαδόκαμπος, Ελληνικό, Φρέγκαινα, Γυμνό, Στέρνα, Λυρκεία, Καρυά, Καπαρέλι, Νιοχώρι, Κεφαλόβρυσο, Φρουσούνα, Λίμνες, Σκοτεινή, Μαλανδρένι, Σχοινοχώρι, Σταθέικα, Βρούστι κλπ), γίνεται φανερό ότι και ο «Καποδίστριας» παλαιότερα και «Καλλικράτης» την τρέχουσα δημοτική περίοδο, με αψευδή μάρτυρα και αυτό το πρόσφατο πρόγραμμα-όραμα του νέου πλέον-και διευρυμένου προφανώς μόνο στα χαρτιά, τυπικά δηλαδή- Δήμου για το 2012-2014 δεν σήμαναν ποτέ και δυστυχώς εξακολουθούν και σήμερα να μην σημαίνουν σχεδόν ΤΙΠΟΤΑ !!!! το ιδιαίτερο για τα χωριά του βορειοδυτικού μέρους του νομού, την ορεινή ΑΡΓΟΛΙΔΑ.
Οι λιγοστοί άνθρωποι που έχουν απομείνει στα ορεινά χωριά του νομού μας, ξέρουν από πρώτο χέρι τώρα πια και από την καλή και από την ανάποδη πως κανένας δεν θα φροντίσει ή θα ξαναφτιάξει το πολυδαίδαλο όντως αγροτοκτηνοτροφικό τους δίκτυο, το παλιό μονοπάτι κλπ που θα πάρει η καταιγίδα του χειμώνα, το ξωκλήσι που καταρρέει ή κινδυνεύει η στέγη του από τους αέρηδες. Το ίδιο θα συμβεί και με τα σχολικά τους κτίρια τα οποία θα συνεχίσουν να ερειπώνουν όπως και ότι κανείς δεν θα τα συντηρήσει-πολύ περισσότερο- δεν θα νοιαστεί για τις διάσπαρτες στους ορεινούς τους όγκους φυσικές πηγές πόσιμου νερού, τα δίκτυο ύδρευσης και άρδευσής τους κοκ.
Οι αγροτικοί γιατροί μόνο και το προσωπικό που στηρίζει το πρόγραμμα «βοήθεια στο σπίτι» αν, όπως και όταν τους επισκέπτονται- είναι ότι καλύτερο τους συμβαίνει τα τελευταία χρόνια.
Μια εντελώς μη υπολογίσιμη μειοψηφία (λόγω ψήφων) είναι πια το χωριά μας στον σημερινό ΑΣΤΙΚΟΥ …. ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ…. και με την σφραγίδα της παρούσης δημοτικής αρχής, Καλλικρατικό Δήμο Άργους-Μυκηνών.
Μια μειοψηφία αδύνατη και κατ επέκταση ανίσχυρη-ελέω και Καλλικράτη και ….σημερινής Δημοτικής Αρχής το ξανατονίζω- να πείσει για τις ανάγκες της ορεινής περιφέρειας τους έχοντες την ευθύνη του Δήμου ή διαμορφώνοντας συμμαχίες, να πιέσει τους υπεύθυνους να αφουγκραστούν, να συζητήσουν , να προγραμματίσουν και κυρίως να ικανοποιήσουν τις πιο σημαντικές τουλάχιστον και πιεστικότερες ανάγκες των χωριών, της ορεινής δηλ. περιφέρειας του Δήμου μας.
Υπό τις συνθήκες αυτές και δεν είναι και δεν αισθάνονται- ιδίως τους 22 τελευταίου μήνες - αυτόνομες «οντότητες» ούτε όλα μαζί τα χωριά μας αλλά ούτε και καθένα ξεχωριστά, σε αυτούς τους πικρούς καιρούς…. των ποικιλώνυμων συμφερόντων και συνθηκολογήσεων.
Είναι γνωστό ότι οι κάτοικοι που έχουν απομείνει στα ορεινά χωριά είναι ως επί το πλείστον υπέργηροι και ελάχιστοι ασχολούνται με παραγωγικές δραστηριότητες. Οι χρήσεις της γης έχουν μεταβληθεί και πλέον η αξιοποιούμενη γεωργική γη καταλαμβάνει μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό της συνολικής τους έκτασης.
Πολιτικές συνεπώς όπως αυτή του σημερινού Δήμου Άργους-Μυκηνών θα δημιουργήσουν σύντομα- αν δεν έχουν δημιουργήσει κιόλας- ένα δεύτερο και ισχυρότερο αυτού που γνωρίσαμε ως τώρα κύμα μεταδημοτεύσεων προς τα αστικά κέντρα, γεγονός που αντί να περιορίσει θα επαυξήσει τις υφιστάμενες ήδη διαφορές (οικονομικές, πολιτιστικές, κοινωνικές κλπ) σε βάρος των ορεινών του περιοχών.
Η όποια κινητικότητα συνεπώς και η όποια στοιχειώδης στήριξη έλαβε χώρα στα δώδεκα (12) προηγούμενα «καποδιστριακά» χρόνια (Θησέας κλπ) για τα ορεινά χωριά κινδυνεύει να χαθεί - με το προ των πυλών- δεύτερο κύμα μιας εκ ΝΕΟΥ ΕΡΗΜΩΣΗΣ τους!
Το γεγονός ότι δημογραφική συρρίκνωση των ορεινών όγκων, η κοινωνική και οικονομική υποχώρηση έχουν ήδη δημιουργήσει και συνεχίζουν να δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στα ορεινά οικοσυστήματα και όχι μόνο, την στιγμή μάλιστα που διαπιστώνεται πχ πως τα δάση παραμένουν στα ίδια περίπου ποσοστά( 57-59% έναντι 60% το 1961) εδώ και πενήντα χρόνια, δεν φαίνεται να ενδιαφέρει και να απασχολεί το σημερινό μας Δήμο.
Της προσοχής της Δημοτικής Αρχής διαφεύγει επίσης και το γεγονός ότι οι ορεινοί όγκοι, από το δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα άρχισαν να αποτελούν αξιόλογους τουριστικούς προορισμούς. Η διαμόρφωση ειδικών-αναιμικών σε εθνικό επίπεδο, πιο ουσιαστικών σε επίπεδο πολιτικών της ΕΕ- θα τόνιζα- κινήτρων συσχετισμένων με τα γεωμορφολογικά – κλιματολογικά χαρακτηριστικά των απανταχού ορεινών όγκων και η ενεργοποίηση δραστηριοτήτων αθλητισμού-αναψυχής, έχουν οδηγήσει στην μετατροπή, όπως είναι γνωστό, ενός μεγάλου αριθμού ορεινών ενοτήτων σε αξιόλογες ζώνες υποδοχής τουριστών.
Η ποιότητα του φυσικού τοπίου, η αυθεντικότητα των τοπικών πληθυσμών και οι προσφερόμενες υπηρεσίες, με δεδομένες εννοείται τις συνεχείς βελτιώσεις των απαραίτητων υποδομών, επέδρασαν δυναμικά στην ενεργοποίηση της ζήτησης για αγαθά και υπηρεσίες των ορεινών όγκων και κατ’ επέκταση στην διαμόρφωση διαχρονικά αξιόλογων τουριστικών ρευμάτων.
Ύστερα από όλα αυτά τα «συμβαίνοντα» αλλά και επειδή το μέτρο που κρίνει αλλά και κρίνεται κανείς στα χωριά της Ορεινής Αργολίδας σχετίζεται ευθέως με το πόσο τηρείται από τον καθένα ο «λόγος του» στη ζωή αυτή- «Ό,τι μένει από τον άνθρωπο είναι ο λόγος του» συνηθίζουν να λένε- θα ήθελα να επισημάνω με την ευκαιρία αυτή και πάλι προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν σκοπεύω προσωπικά, υπό την ιδιότητα μου εννοείται ως πρώην Δημάρχου και νυν δημοτικού συμβούλου της μεγαλύτερης σε έκταση δημοτικής ενότητας ,του τέως δηλ. Δήμου Λυρκείας, όπως και κατά το παρελθόν έχω τονίσει, να παραμείνω αδιάφορος στη συνέχιση των πρακτικών αποκλεισμού ή στις επιλεκτικές πολιτικές της Δημοτικής Αρχής σε βάρος περιφερειακών περιοχών του Δήμου, μόνο και μόνο επειδή της είναι αδιάφορες με ψηφοθηρικά κριτήρια.
Εάν μάλιστα - τις καθιερωμένες αυτές παράνομες, άδικες, ανορθόδοξες, παρασκηνιακές ή μη κλπ πρακτικές και τακτικές της πλειοψηφίας δεν καταφέρω να τις ανατρέψω με την πειθώ, τις προφορικές και κυρίως τις γραπτές (τα γραπτά μένουν) παρεμβάσεις μου- στο πλαίσιο πάντα της καλώς νοούμενης ισότητας και δικαιοσύνης- θα εξετάσω ακόμα και την περίπτωση να μην συνεχίσω στο Δ.Σ.
Η Αργολίδα ολόκληρη και ιδιαίτερα η πόλη του Άργους οφείλει πολλά στην (ορεινή, ημιορεινή και μη ) περιφέρειά της.
Δεν της αξίζουν εγκατάλειψη και αποκλεισμοί.
Το γεγονός ότι οι άνθρωποι που κατοικούν κλπ στις περιοχές αυτές σιωπούν..!!! πολύ καιρό τώρα, ας μην εκληφθεί ότι:
θεωρούν ως δεδομένη την απομόνωση και την εγκατάλειψη τους
ή ότι εν πάση περιπτώσει
συνεχίζουν να σκοτώνουν τον χρόνο τους, περιμένοντας το χρόνο (συνεπικουρούντος και του Δήμου Άργους-Μυκηνών) να τους σκοτώσει.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΚΟΥΦΗΣ
Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Άργους-Μυκηνών
(Δημοτική Ενότητα Λυρκείας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου