Δημήτρης Σκούφης : Τι ψήφο θα δώσουμε «τι ψυχή θα παραδώσουμε».

  Ο Ρωμαίος φιλόσοφος Σενέκας, όπως και όλοι σχεδόν οι Έλληνες Στωικοί ,υποστήριζαν ότι η φύση δίνει αρκετό χρόνο στον άνθρωπο να  κάνει πραγματικότητα σημαντικά και ουσιαστικά πράγματα αν  διαχειριστεί το χρόνο του με σωφροσύνη.

 Μια τέτοια στιγμή ορθής διαχείρισης  χρόνου αλλά και κυρίως επίδειξης σωφροσύνης προκειμένου να καταλήξουμε  στην ορθότερη δυνατή απάντηση   στις εκλογές της 6ης-5-12   σχετικά με το μέλλον της Ελλάδας, το δικό μας μέλλον ,το μέλλον των παιδιών μας, είναι χωρίς αμφιβολία τώρα.
Πρώτα και πάνω από όλα εμποδίζουμε με την ψήφο μας στις 6/5 δυνάμεις ακραίες*, αντιδημοκρατικές και αντικοινοβουλευτικές να επωφεληθούν από την κατάντια του συστήματος για να το καταστρέψουν και όχι να το βελτιώσουν.
Άλλωστε, ο κάθε απλός  Έλληνας  πολίτης, δεξιός ,κεντρώος, αριστερός, -αδιάφορο-  πέραν της ψήφου του δεν  έχει παρά έναν εντελώς περιορισμένο θεσμικό πολιτικό ρόλο εξαιτίας της παντελούς έλλειψης οιασδήποτε  θεσπισμένης εξουσίας για  συμμετοχή του στην λήψη  αποφάσεων.

Με την ψήφο μας στις επικείμενες εκλογές  οφείλουμε  να  δηλώσουμε   πως ότι  και αυτή η διαβρωμένη έως πρόσφατα από τα κόμματα κοινωνία  μας μπορεί  και πρέπει σήμερα  να λειτουργήσει ως ανάχωμα, ως αντίβαρο, στον συνήθη περαιτέρω επεκτατισμό  τους , στην πολιτική τους ασυδοσία, στις κατά κανόνα  «εκ των υστέρων» αποφάσεις τους για τις  οικονομικές  τους και όχι μόνο πολιτικές.
Με την ψήφο μας αυτή  οφείλουμε  να  δηλώσουμε ακόμη την βούληση  για παραμονή της χώρας  στην Ευρώπη, για την μεγαλύτερη δυνατή  ΞΕΘΕΜΕΛΙΩΣΗ και ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ  ΑΝΑΠΡΑΓΩΓΗ των   συστημάτων  διακυβέρνησης – Εγχώριων, Ευρωπαϊκών  και γιατί όχι και  Παγκόσμιων- που μας έφεραν ως εδώ!
Με την ψήφο μας αυτή  οφείλουμε- ως εντολείς - να επιβάλλουμε   στο πολιτικό σύστημα  να αλλάξει επειγόντως αφεντικά , δρομολογώντας   λύσεις τις οποίες καθυστερεί αδικαιολόγητα επί πολλά  χρόνια υπέρ των  πολιτών  και όχι υπέρ της κρατικοδίαιτης ή μη οικονομικής ολιγαρχίας ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ και του τραπεζικού συστήματος.
Με την ψήφο μας αυτή  οφείλουμε  να  ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ   δυνάμεις που από την επομένη κιόλας μέρα  των εκλογών θα προωθήσουν  όλες εκείνες  τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές που κατά κύριο λόγο σχετίζονται με τη λειτουργία του κράτους, της δημόσιας διοίκησης και των θεσμών γενικότερα.
Μόνο έτσι θα  ανοίξουμε μια μικρή χαραμάδα ελπίδας για το μέλλον!,
* Δεν ξεχνάμε ποτέ ότι τα άκρα καταφέρνουν και να επικοινωνούν και να αλληλοτροφοδοτούνται
Έτσι και αλλιώς ας μη διαφεύγει της προσοχής κανενός ότι όποια κυβέρνηση και αν αναδειχτεί  στις μεθαυριανές εκλογές , με τις πολιτικές που οφείλει να υλοποιήσει, σύντομα θα αποτελειώσει και τα   κόμματα και τους εκφραστές τους ΟΠΩΣ  ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΓΝΩΣΤΑ   μέχρι σήμερα, όπως και ότι νέες εκλογές -οποτεδήποτε και αν αποφασιστούν-  σίγουρα θα γίνουν με  νέα κόμματα και με νέα πρόσωπα.
Η διασφάλιση της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας χωρίς την τήρηση των μνημονικών   δεσμεύσεων της είναι ένα αστείο  πολιτικό  δίλλημα παρά το γεγονός, ότι  ο κυριότερος λόγος  που επέτεινε την κρίση στο χώρο της ευρωζώνης οφείλεται σε σοβαρές δομικές της αδυναμίες όπως  οι κατάφορα άνισες (οικονομικές κλπ) ανταλλαγές μεταξύ των  ανεπτυγμένων οικονομιών του Βορρά και των λιγότερο ανταγωνιστικών οικονομιών του Νότου.
Αυτές τις δομικές αδυναμίες  παραβλέπουν παντελώς- όχι από κακή εκτίμηση αλλά ηθελημένα - οι φορολογούμενοι πολίτες των χωρών του πλουσιότερου  Βορρά της ευρωζώνης και ιδίως οι Γερμανοί οι οποίοι  και διαμαρτύρονται εντονότερα  για τα χρήματα που ξοδεύουν στηρίζοντας τους «ανεπρόκοπους» Έλληνες, ξεχνώντας τα πολύ πιο σημαντικά ποσά που οι χώρες τους εισπράττουν μέσω της «αγοράς» της Ευρωζώνης.
Ευθύνες για τις  εξελίξεις  που  οδήγησαν στη σημερινή κρίση έχουν αναμφίβολα και το παγκόσμιο, και το ευρωπαϊκό ΑΛΛΑ  και το εθνικό μας σύστημα διακυβέρνησης.
Το απότομο και χωρίς κανόνες για δεύτερη φορά παγκοσμίως μετά το τέλος του 18ου, στον 19ο αιώνα, άνοιγμα των παγκόσμιων χρηματιστηριακών αγορών τη δεκαετία του '70 ενέτεινε  τόσο τις ενδοκρατικές όσο και τις διακρατικές   ανισότητες  και βέβαια νομιμοποίησε ντε φάκτο το νεοφιλελευθερισμό , με τέτοιο όμως τρόπο που ναι μεν δεν συρρικνώνει  τα κράτη, μειώνει όμως σημαντικά την αυτονομία τους καθώς δεν είναι  πια σε θέση να ελέγξουν τις κινήσεις των κεφαλαίων ούτε μέσα στα εθνικά τους σύνορα.
Υπό τον άκρατο αυτό νεοφιλελευθερισμό της παγκοσμιοποίησης η σημερινή  αυταρχική Ευρώπη του πλούσιου Βορρά, αντιστρατευόμενη και καταπιέζοντας τον Νότο μάλλον δεν αντιλαμβάνεται ότι βάζει σε μεγάλο κίνδυνο την ίδια της τη ζωτικότητα και το μέλλον της επιλέγοντας μια τέτοια  κοντόφθαλμη και μονοσήμαντη πορεία.

Η κινητικότητα του κεφαλαίου που βιώνουν όλες οι οικονομίες υπό τις επικρατούσες συνθήκες    παγκοσμιοποίησης, η επίταση των οικονομικών κυρίως   «ανισοτήτων » μεταξύ Βορρά και Νότου στην  ευρωζώνη, η αναιτιολόγητη στρατηγική του με « υφεσιακά  μέτρα»   ξεπεράσματος της κρίσης χρέους πολλών χωρών μελών της Ε.Ε στην οποία επιμένει το Διευθυντήριο Μερκ-κοζί, σε συνδυασμό με την   γνωστή σε όλους μας επί μεγάλη σειρά ετών  αντιμετώπιση από τα ελληνικά κόμματα εξουσίας   των  δυσμενών αυτών παγκόσμιων και ευρωπαϊκών  συνθηκών, αναπόφευκτα  μας έχουν    οδηγήσει στο τωρινό αδιέξοδο.

Οι όποιες έως σήμερα  ρυθμιστικές σε ευρωπαϊκά επίπεδο παρεμβάσεις δεν φαίνεται να είναι αρκετές. Χρειάζεται ριζική αλλαγή προτεραιοτήτων , κατεστημένων δομών,   ουσιαστική και δικαιότερη αναδιανομή των   οικονομικών και όχι μόνο ωφελημάτων της Ένωσης.

  Είναι πλέον  καιρός η Ευρώπη  αναρωτώμενη και εξετάζοντας σοβαρά και αναλυτικότερα  τα τωρινά της αδιέξοδα να αναλάβει  πρωτοβουλίες  ανατροπής των αδικιών που έχει συσσωρεύσει το … σύστημα.. και να επιχειρήσει   μια εκ νέου ανασυγκρότησή  της στο πρότυπο ίσως  της τελευταίας μεταπολεμικής της περιόδου.

 Να επιστρέψει δηλαδή  σε μια περίοδο μεικτής λειτουργίας της οικονομίας της- κατά τα πρότυπα του Κέινς- η οποία τότε τουλάχιστον οδήγησε σε αύξηση της απασχόλησης, αύξηση των μισθών και της παραγωγικότητας αλλά και σε μείωση των εισοδηματικών ανισοτήτων.   Ταυτόχρονα καταλάγιασε  και τις εντάσεις ολόκληρης εκείνης   της  περιόδου η οποία και διήρκεσε από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι και  την Α' πετρελαϊκή κρίση του 1973.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΚΟΥΦΗΣ

Επίτιμος Γενικός Διευθυντής Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους
Τέως Δήμαρχος Λυρκείας Αργολίδος

Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Άργους-Μυκηνών

(Δημοτική Ενότητα Λυρκείας)